Hay Scheepers, zoetgevooisde bariton
Opnieuw voert mijn zelfgekozen verslaggeverstaak me buiten de grenzen van de gemeente Meerssen. Ons koor begint warempel enigszins regionale allure te krijgen, althans wat de diverse woonplaatsen betreft. Mijn gesprekspartner vandaag, Hay Scheepers, woont sinds kort in een fraai splinternieuw appartement boven het fraai gerenoveerde winkelcentrum van Valkenburg aan de Geul. Hij ontvangt me samen met zijn vrouw Carla en onthaalt me op eigenhandig gebakken verrukkelijke kruimeltjesvlaai, waar ik ondanks mijn koolhydraatarm dieet toch echt niet helemaal nee tegen kan zeggen.
Hay blijkt zich grondig op ons gesprek te hebben voorbereid en met name zijn koor-conduitestaat uitgebreid op papier te hebben gezet. Maar voordat we daaraan toekomen gaan we eerst terug naar zijn vroegste verleden. Geboren in Eys op 4 mei 1949 als jongste telg in een gezin van 6 kinderen bezoekt hij eerst de katholieke lagere school aldaar. Daarna ging hij naar de Ambachtsschool in Heerlen voor de opleiding automonteur en werkte hij kort bij de fa.Kerres. Maar al spoedig trok de mogelijkheid van een functie als Kortverbandvrijwilliger bij het Nederlandse Leger en werkte hij 4 jaar bij de Onderhoudscompagnie van het 13e Pantserinfanteriebataljon in Oirschot. Na zijn afzwaaien ging hij aan de slag bij Victoria Vesta.
In 1973 ging hij in dienst als vertegenwoordiger bij de, toen nog Koninklijke, Brand Bierbrouwerij en later bij de afdeling Public Relations en Ontvangsten.
In datzelfde jaar vroeg zijn collega Hub Blezer, bij ons koor ook nog wel bekend van het Heuvelland Projectkoor, hem om toe te treden tot het bedrijfskoor dat deze wilde oprichten. Hay stond daar positief tegenover maar meldde wel dat hij nog nooit in een koor had gezongen en dat hij ook geen muziek kon lezen, hetgeen nog steeds het geval is overigens. Mooie tijden maakte hij mee met dit koor. Optredens tijdens bedrijfsfeesten en jubilea, maar ook gezamenlijke optredens met andere bedrijfskoren zoals van ENCI, DSM, LICOM en Volvo.
Onder de bezielende leiding van Emanuel Pleyers werd met overgave gezongen en een behoorlijk peil bereikt, tot het koor na ongeveer 28 jaar, na de overgang van Brand naar Heineken, werd opgeheven.
In Ubachsberg was het niet onopgemerkt gebleven dat Hay was gaan koorzingen en al spoedig werd hij door “d’r Kuster” gevraagd om ook het kerkkoor daar te komen versterken. Daar zei Hay niet een-twee-drie ja tegen want buiten zijn werk had hij ook anderszins een druk openbaar leven. Secretaris van de voetbalclub RKSVB Ubachsberg, voorzitter personeelsvereniging en politiek actief waaronder 8 jaar lid van de gemeenteraad van Voerendaal voor het CDA. Maar na enige tijd kwam het er toch van en ook bij dit koor zong Hay 28 jaar.
Het vervolg beschrijft Hay zelf als volgt: “Door persoonlijke omstandigheden heb ik vervolgens een aantal jaren niet gezongen. Ik wil nadrukkelijk aangeven dat een en ander te maken had met mijn gezondheid. Ich hou dao d’r kop neet nao sjtaô. Wel ben ik altijd naar concerten van koren en andere muzikale activiteiten gegaan. Zo ook naar verschillende concerten van Remigius uit Klimmen. Wat mij bijzonder aansprak bij dit koor was de warme klankkleur, het enthousiasme van de dirigent en het samenspel tussen koor en dirigent. Toen het mij dan ook weer begon te ‘kriebelen’ om te gaan zingen, was het Heuvelland Projectkoor een mooie gelegenheid om eens echt aan Remigius te ‘snuffelen’. Ik kende ook al wat mensen van dat koor en het besluit om bij Remigius te blijven zingen was dan ook snel genomen.
Door een samenloop van factoren besloot Hay zijn lidmaatschap van Remigius te beëindigen en omdat in die tijd ook het besluit gevallen was om van Ubachsberg naar Valkenburg te verhuizen en Hay wel graag wilde blijven koorzingen, besloot hij na enige proefrepetities lid te worden bij het “Koninklijk Genootschap Walram” afd. zang. Maar inmiddels had hij ook tijdens een gastoptreden bij Meerssens Mannenkoor met ons koor kennis gemaakt en dat beviel hem zodanig dat hij besloot ook bij ons lid te worden en net als eerder in twee koren te zingen, onder het motto: “Zeg maar nee, krijg je er twee!”
Hay heeft het naar zijn zin bij ons koor. Hij kan natuurlijk wel wat vergelijken en hij bestempelt ons als een serieus, gedisciplineerd koor onder dezelfde gedreven dirigent, Ger Franken, en dat geeft hem veel zangvreugde. Hij hoopt dan ook nog een tijdje “mee te kunnen”. Een wens waar ik me graag bij aansluit.
Karel Majoor