Theo Zijlstra
- Details
- Hits: 4510
Jong geleerd... 'oud' gedaan,
Amper 8 jaar meldt Theo Zijlstra, op 4 april 1941 in Swalmen geboren, maar al op 2-jarige leeftijd met zijn ouders verhuisd naar Maastricht, zich op eigen houtje bij het kerkkoor van de St.Lambertuskerk. In die jaren, je kunt het je nu niet meer voorstellen, bestonden de kerkkoren doorgaans uitsluitend uit mannen en “krölkes”. Een paar vriendjes van Theo waren al zangertje bij dat koor en Theo, tot grote verrassing van zijn ouders, volgde dat voorbeeld.
Overigens eerst nadat hij op Overbunde een week of zes had aangesterkt, want ’t jong was een beetje smalletjes, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.
Theo had een goede sopraan, waarmee hij ook in de klas vaak mocht voorzingen, en hij werd door meester Kerbusch, het hoofd van de St.Lambertusschool en tevens de dirigent van het kerkkoor, maar wat graag bij het koor ingelijfd. Totdat zijn stem brak, zo’n vijf jaar later, bleef hij met plezier en tot trots van zijn ouders bij het kerkkoor zingen. Missen, maar ook het Lof en bij bijzondere gelegenheden, allereerst Kerstmis, de geëigende liederen. Maar het koor trad ook buiten de kerk op en zo herinnert Theo zich bijvoorbeeld nog levendig dat het Slavenkoor werd ingestudeerd en met verve uitgevoerd.
Maar dan breekt, mét de stem, een periode van stilte en lange leegte aan in Theo’s vocale carrière. Hij gaat naar de middelbare school, daarna naar de HTS in Heerlen, haalt zijn bul in de richting Electrotechniek en wordt daarna als dienstplichtige ingelijfd bij de Verbindingsdienst, waar hij vaandrig en luitenant wordt en uiteindelijk (veel later) reserve-kapitein bij het korps Mobiele Colonnes.
Intussen had Theo bij het Burgerschapsfeest op het Stadhuis in Maastricht, een evenement dat in de beginjaren zestig voor nieuwe kiesgerechtigden werd georganiseerd, zijn vroegere buurmeisje Gertie weer ontmoet. Hoewel ze elkaar al zo’n 15 jaar niet meer hadden gezien, herkende Theo haar onmiddellijk en werd op de dansvloer de basis gelegd voor een echtverbinding, waarvan het 40-jarig jubileum inmiddels al diverse jaren geleden is gevierd.
Tijdens zijn werkende leven bij Nutsbedrijven Maastricht kwam Theo niet aan zingen toe. Wel beoefende hij zeer actief de volleybalsport, is nog altijd lid van de Vereniging van reserveofficieren en kegelt met Gertie in een vrijetijds-kegelclubje.
En toen hij eind 2000 met pré-vut ging kwam er tijd voor andere bezigheden. Zo is Theo nu secretaris van de Ouderenbond (KBO) Maastricht. Ook is hij al geruime tijd voorzitter van een fotoclub, en op de club bezig met digitale fotografie waaronder Photoshop. Een Canon EOS 350D en een Canon Powershot A720 behoren tot de uitrusting. We mogen dan ook stellen dat Theo een vaardige fotograaf is en zo komen we ook te spreken over de wenselijkheid om het smoelenboek van ons koor op de website te actualiseren en te completeren. Theo wil daar best aan meewerken. En ook voor onze Geulecho is het natuurlijk nooit weg te weten dat je die kwaliteit in huis hebt!
Daarnaast heeft Theo, sinds hij vanwege enkele blessures niet meer kan volleyen de golfsport ontdekt, en is hij regelmatig op de baan te vinden. Maar ook is hij actief betrokken bij de ingrijpende renovatie van de golfbaan en de oefenaccommodatie in Bunde.
Theo kwam ons koor op het spoor toen hij ons een paar keer hoorde optreden. Geleidelijk kwamen de beelden uit zijn kinderjaren weer boven en toen hij ons had horen en zien optreden in de Synagoge besloot hij eens zijn licht op te gaan steken bij de repetitie en spoedig daarna, voorjaar 2007, werd hij lid. En daar heeft hij nog geen moment spijt van. Theo roemt de onderlinge verstandhouding en de sfeer en wijst op de waarde van de nazit.
Natuurlijk heeft hij wel een paar wensen. Zo zou hij graag eens een paar Franse kerstliederen willen instuderen. Ook wijst hij erop dat door de toevloed van nieuwe leden er grote verschillen optreden in de kennis van het oudste repertoire. Hij zou het dus goed vinden om ook gezamenlijk vernieuwend repertoire in te studeren.
Theo heeft geen piano of keyboard waardoor hij thuis dus niet zo gemakkelijk kan oefenen, maar hij oppert wel een creatieve gedachte: “Waarom niet de diverse partijen per nummer op de piano voorspelen en op onze website zetten, dan kan iedereen thuis naar hartelust zijn partij meezingen en in zijn partituur volgen”. Het lijkt ons beiden zeer de moeite waard als de muziekcommissie eens nagaat of dat uitvoerbaar is.
Theo heeft nog geen nieuw lid geronseld voor ons koor, dus dat wordt tijd. Misschien kan hij met zijn medegolfers uit ons koor, Jep, Servé en Wil L. eens goed in de rough (spreek uit ruf) rondkijken of daar geen kerel-merel gevangen kan worden!
