Ben Gadellaa uit Amby

Details

Hits: 3061

Ben Gadellaa, onze man uit Amby.

Mijn gesprekspartner vandaag is op 29 april 1947 geboren als eerste van 3 kinderen. Na hem kwamen nog 2 zusjes. Vader had een schildersbedrijf.
Op de lagere school werd regelmatig gezongen maar aan het repertoire heeft Ben niet veel herinneringen meer. Daarnaast werd hij al gauw misdienaar.
In 1959, op 12-jarige leeftijd, ging Ben naar het Klein Seminarie van het Aartsbisdom Utrecht in Apeldoorn, samen met 110 leeftijdgenoten die onderworpen werden aan een streng regiem. De jongens mochten het terrein niet af, sliepen op grote slaapzalen en kwamen maar een paar keer door het jaar thuis. Ook daar werd gezongen, vaak ook in het Latijn.
Na 3 jaar hield Ben dat leven niet meer vol en ging terug naar huis en haalde op zijn 17e op het Bonifaciuslyceum zijn Mulo A+B met middenstandsdiploma. Talen en wiskunde deed hij graag, maar aan boekhouden had hij een bloedhekel.
Niettemin informeerde zijn vader, die met een schilderwerk bezig was bij de Nederlandse Handelmij in Utrecht naar een mogelijke baan voor zijn zoon. Inderdaad bleken er een paar vacatures te zijn en zo kwam Ben terecht op de afdeling Effecten, waar het in het begin vooral coupons knippen was, maar door het volgen van allerlei cursussen werkte Ben zich gestaag op.
1966 werd een bewogen jaar voor Ben. Allereerst moest hij in militaire dienst en kwam in Ossendrecht op. Omdat hij een zogenaamd lui oog had, moest hij geopereerd worden, hetgeen succesvol plaatsvond in het Militair Hospitaal door de bekende Dr.Matthijsen. Maar helaas ontstonden er complicaties tengevolge van de pokken-revaccinatie die hij kort na de operatie kreeg, waardoor de operatie alsnog mislukte, zodat Ben's militaire loopbaan voortgezet moest worden bij een niet-paraat onderdeel als sergeant-administrateur. Dat gaf hem wel de gelegenheid zijn eigen vrij vervoer biljet dan eens naar huis in Utrecht, dan eens naar Maastricht, naar zijn meisje uit te schrijven. Haar had hij op een wel heel bijzondere manier leren kennen. Toen zijn vader rond de Kerst in 1959 wegens een operatie in het ziekenhuis lag kreeg hij een beterschapsKerstwens van Jeanny Schuimer uit Maastricht. Dat was een Kerstactie georganiseerd door de zusters van de lagere school aldaar en leidde tot verdere correspondentie, en op een gegeven ogenblik ook tot wederzijdse bezoeken. Zo leerde Ben zijn latere vrouw kennen, met wie hij in 1968 trouwde. In 1969 werd de eerste dochter geboren in Utrecht, waar Ben inmiddels weer aan de slag was gegaan bij de ABN, maar waar Jenny ook in toenemende mate gekweld werd door heimwee. Gelukkig maakte de bank het mogelijk dat Ben naar Maastricht werd overgeplaatst. Het jonge gezin vestigde zich in Amby, waar een zoon en nog een dochter geboren werden.
Ben was ondertussen weer aan het studeren gegaan, werkte bij de ABN in Maastricht, Sittard en Heerlen, maar in 1974 gaat hij terug naar het noorden om te gaan werken bij de Crediet-& Effectbank in Utrecht. Maar opnieuw sloeg het heimwee bij echtgenote Jeanny toe. Een aanstelling in 1976 bij de Banque Paris Bas in Maastricht bracht uitkomst en het gezin vestigde zich weer in Amby, en nu om daar ook te blijven en waar in 1985 nog een zoon geboren werd. Ben's loopbaan voerde hem overigens nog langs diverse staties: van 1980 tot 1989 bij Mees&Hoop in Heerlen, van 1987 tot 1989 pendelend bij de afdeling vermogensbeheer in Rotterdam, in 1989 naar de ABN in Eindhoven, in 1992 terug naar ABN-AMRO in Maastricht als hoofd van de Beleggingsadviesdienst, in 1996 overgang naar Generale Bank Nederland, die in 2001 overging in Fortis totdat Ben in 2005, nog net weer bij de ABN met de VUT ging.
Kortom de hele turbulente ontwikkeling in het Nederlandse bankbestel heeft Ben van nabij meebeleefd, en niet altijd tot zijn genoegen!
En nu geniet hij met zijn vrouw van het dolce far niente, veel wandelen en fietsen, veel dingen samen doen vooral, waarbij natuurlijk de contacten met de kinderen en inmiddels 3 kleinkinderen heel belangrijk zijn. Overigens spreekt daarbij het hele gezin uitsluitend Maastrichts, behalve Ben. Die doet dat alleen als hij kwaad is, volgens de kinderen, dus dat komt zelden voor. Maar verstaan doet hij het als de beste. Misschien komen hem daarbij zijn Italiaanse roots nog wel een beetje van pas. In een prachtige stamboom valt te lezen dat de familie Gadella(toen nog met één 'a ') in de 17e eeuw nog in Cresciano woonde.
Over het koorlidmaatschap heeft Ben aanvankelijk, ondanks stevig gelobby van Jo Smeets, nog wat geaarzeld, want als hij iets doet dan gáát-ie er ook voor. Maar inmiddels is hij volledig gewonnen voor deze hobby en hij ervaart zingen als het vinden van vrijheid en hij voelt zich lekker in z'n vel bij Meerssens Mannenkoor.
Een mooiere slotzin kun je toch nauwelijks bedenken?

Karel Majoor