Een vriend is ons ontvallen
Op vrijdag 3 april ontvingen wij het trieste bericht dat Jo Smeets, lid van ons Meerssens Mannenkoor, was overleden. Hoewel we wisten dat Jo ongeneeslijk ziek was en zijn ziektebeeld verslechterde, kwam de tijding toch nog onverwacht en in ieder geval veel te vroeg.
Muziek en zang liepen als een leidraad door het leven van Jo, die de dag vóór zijn overlijden 70 jaar werd. Hij was als kind lid van de Meerssener Nachtegalen. Daar leerde hij de eerste kneepjes van het zangersvak. Na zijn huwelijk verhuisde hij van Meerssen naar Ulestraten. Daar werd hij al spoedig lid van het gemengd koor St. Catharina. Vele H. Missen en concerten luisterde hij op. De meeste vreugde had hij bij het zingen van de in die tijd bekende Limburgse Mis, gezongen in Ulestratens dialect.
Maar tussendoor was hij ook nog vele jaren secretaris van de Koninklijke Fanfare Concordia in Ulestraten. Hij beleefde daar de gloriejaren met als hoogtepunt het behalen van de WMC-titel en het landskampioenschap in de superieure afdeling. Verder deed ook de voetbalclub van Ulestraten nooit een vergeefs beroep op hem. Zo was Jo afgelopen jaar bij het 80-jarig jubileum van RKUVC nog medeorganisator van het buurtvoetbaltoernooi. Tot zijn 68e was hij ook nog actief als speler bij de veteranen.
Maar Jo was en bleef een Meerssenaar. Steeds vaker ging hij daar naar de H. Mis in de Basiliek, de kerk waar hij als kind gedoopt werd en waarmee hij een onlosmakelijke band had. Hij genoot er ook van de zang van het Basilicakoor. Op 1 januari 1999 werd hij lid van het kort daarvoor opgerichte Meerssens Mannenkoor. Want als er iets was dat Jo graag deed, dan was het wel zelf zingen. Hij werd een van de voormannen bij de 1e tenoren. Veel tenoren die in zijn buurt stonden vonden steun bij de leidende stem van Jo. Maar Jo was meer dan alleen een zanger. Hij was ook lid van de activiteiten commissie. De concertreizen naar binnen- en buitenland werden mede door hem georganiseerd. En last but not least was hij eigenlijk het gezicht van ons koor, want hij was de presentator bij onze optredens. Op een hem eigen wijze wist hij onze liederen aan te kondigen op alle podia. Voor al zijn werk zullen wij hem dankbaar blijven.
Wie hem ook dankbaar zullen zijn, dat zijn de ouderen en zieken in Meerssen en omgeving. Want samen met zijn vriend Sjef vormden zij de laatste jaren een muzikaal duo dat voor gezellige optredens zorgde bij voornoemde doelgroep. Veel mensen hebben zij met hun schlagers en meezingers plezier bezorgd. En het moet gezegd: Jo en Sjef genoten zelf misschien wel het meest.
Wij zullen Jo Smeets zeer missen, in en buiten het koor. Met respect zullen wij nog vaak zijn naam noemen. Daarom hebben wij ook met trots de uitvaartdienst opgeluisterd in zijn Basiliek, waar wij voor hem het lied zongen met het toepasselijk refrein: Unne vrund dae wils te nwats verleze. Unne vrund dao wils te naeve sjtaon. Mer v’r höbbe niks te keze. Es ’t tied is mos te gaon. Wij wensen tot slot zijn echtgenote Maria en al zijn naaste familie in de komende tijd heel veel sterkte toe.
Sjef Dohmen
