Kleurrijk herfstconcert van het Meerssens Mannenkoor
Dit concert, dat plaats vond op zaterdag 21 oktober in De Stip in Meerssen, was speciaal bedoeld voor onze donateurs, die het grote concert op 24 september in de kerk van Genhout bij het 50 jaar jubileum van onze dirigent John Gerits, niet hadden kunnen meemaken. Dit herfstconcert was daar een kleine reprise van. De 2 andere koren, solisten en entourage ontbraken nu. Het Meerssens Mannenkoor zong, onder leiding van dirigent John Gerits en met Teun Stienen aan de piano, een selectie uit voornoemd concert.
De zaal was heel goed gevuld. Vele oudere (en ook jongere) Meerssenaren waren naar hun geliefde koor komen luisteren.
Vooraf werd stilgestaan bij een bijzondere persoon uit ons koor. Wiet Lemmens, die ons kort geleden is ontvallen, werd ten overstaan van zijn zoon en dochter benoemd tot erelid. Dit i.v.m. zijn vele verdiensten voor het koor. Een oorkonde met zijn benoeming tot erelid werd aan de familie uitgereikt.
Het programma van deze avond was fris en fruitig, bekend en onbekend, lichtvoetig én uitnodigend. D.w.z. voor het publiek om, waar mogelijk, mee te zingen. Het ging van “Limburg, mijn vaderland”, via het “Coro di Cavalieri” uit de opera Oberto en het “Jägerchor” uit Der Freischütz, naar meezingers als “Ramona” en de “Fliegermarsch”. En, dankzij deze dirigent, zingt het koor niet alleen, maar beweegt, zwaait en swingt tegenwoordig ook.
Toen was het de beurt aan het koperensemble van de Koninklijke Fanfare Concordia uit Ulestraten. Dit ensemble, bestaande uit 9 personen onder leiding van dirigent en mede-uitvoerende Hub Nickel, bracht voor de pauze 3 werken ten gehore. Zij begonnen met “Canzona Di Italia” van Carvaccio. Een werk uit de tijd van de Barok. Dat is qua muziekstijl even andere koek. Sterk wisselend van toon en kracht. Maar mooi gebracht. Daarna volgden wat eigentijdsere liederen als “Gabriella’s Song” uit de film As it is in Heaven - een soort persoonlijk bevrijdingslied - en “The Last Rose of Summer”, waarbij de Ierse melancholie zo de zaal in waaide. Beiden prachtig vertolkt.
Na de pauze gingen zij verder met “My Dream” van P. Leitner. Een vers lied, waarbij iedereen zijn droom kan dromen. En toen ging weer de deksel er af in een potpourri van bekende Limburgse krakers, gearrangeerd door Roel Jacobs. Het geheel werd afgesloten met The “Liberty Bell March” van J.P Soussa. Een roep om vrede, vrijheid en veiligheid. Het optreden was daarmee een bijzonder onderdeel van dit concert en bracht menigeen later tot de uitspraak dat dit tot meer samenwerking tussen koor en ensemble uitnodigde.
Vervolgens besteeg het Meerssens Mannenkoor weer het podium. Piece de resistance was een uitsnede uit de musical “The Phantom of the Opera”. Dit stuk staat pas kort op het repertoire van het koor. Het is ruim 18 minuten aaneengesloten zingen in alle toonaarden, van pianissimo (heel zacht) tot extra forte (heel sterk), meeslepend en uitbundig en over elkaar buitelende partijen. Moeilijk, maar heerlijk om te zingen. En daarna gingen we weer uitnodigend swingend met “Mala moja”, een soort lichtvoetige smartlap of beter een bedelend liefdeslied. Met “When the Saints go marching in” gingen de remmen los. Uptempo en wentelende muziek. Daarbij werd hier en daar ook “gestruikeld” bij het marcheren.
Ook kwam het koor met een potpourri, waarbij - niet tevergeefs - mannen uit het publiek op het podium werden genodigd om met koor (en zaal) mee te zingen. En als afsluiter en bedankje voor het publiek nog “Dankeschön und auf Wiederseh’n”.
De nazit maakte deze gezellige muziekavond af.